Guy Lee Thys

Na de slachtpartij in Parijs op 7 januari 2015, op de negendertigste dag van mijn geheelonthoudersschap, vielen de beschaafde en onbeschaafde media al half over elkaar om zeker de Moslimgemeenschap met name in Europa niet ten kwade te duiden. Zij (de Europese Moslims) zijn in tegenstelling tot ons (min of meer geciviliseerde Westerlingen) tenslotte zelf de grootste slachtoffers van extremistisch geweld. Dat is méér dan één brug te ver.

De Islamitische cultuur in onze contreien is sinds vijfentwintig jaar een retrograde cultuur geworden die de mosterd haalt bij satellietzenders en inmiddels ook al meer dan tien jaar bij websites uit de achterlijke thuislanden waar ultraconservatieve, neofascistische en theocratische machthebbers de media-agenda bepalen. Kinderen worden opgevoed met een maatschappijbeeld dat absoluut niet strookt met wat wij (zie hoger) als normaal of gewenst aanvoelen.

Van kindsaf wordt de kleine Moslim opgevoed met het begrip ‘Haram’ (onrein, fout, foei, zonde). Een ham sandwich? Haram. Een hondje strelen? Haram. Zusje loopt rond zonder hoofddoek? Ze tast de eer en de goede naam aan van de familie. Buurmeisje loopt rond in minirokje of bikini: het is me toch een sletje. Zusje loopt rond in minirokje met blote navel en een push-up bra: van de trap gooien is een goede les. Net als Sinterklaas is iedere anders- of niet-gelovige een kaffir. Een Moslim die kritische vragen heeft over de waarheid van de Koran: een infidel. Hard studeren? Onnodig want boeken lezen is overbodig, alles staat in de Koran. Vandaar dat het merendeel van Moslimjongeren naar vakscholen, beroepsscholen en bij hoge uitzondering naar technische scholen gestuurd wordt. En als er dan al eens iemand naar de universiteit mag, staan de vakken Arabistiek en Islamkunde hoog op het lijstje. ‘Hun’ wereldbeeld is gevormd door de achterlijke soaps en reactionaire nieuwsprogramma’s van de Arabische media. Dat de Turkse Gemeenschap nog ietwat aansluit bij de Judeo-Christelijke cultuur heeft ermee te maken dat Turkije voor een (klein) deel tot Europa behoort en een seculiere staat is tot de AK-partij daar ook een einde aan zal stellen.

We mogen dus de hele Moslimgemeenschap niet viseren? Wij zullen dat niet doen als die gemeenschap zoals de eerste generatie immigranten in de jaren ’60 zich probeert te assimileren in plaats van zich als ‘anders en beter’ te profileren. Volgens recent onderzoek doet ruim 90% van de Belgische Moslims mee aan de jaarlijkse gekte, de Ramadan. Deze solidariteit met de armen wordt ook verkocht als een teken van boetedoenende wilskracht: 30 dagen geen druppel water drinken en geen hap brood eten, van zonsopgang tot zonsondergang, ook als deze periode hier valt in hartje zomer, dus van halfvijf ‘s ochtends tot tien uur ‘s avonds! Geen enkele imam die oproept het een beetje rustig aan te doen vanwege de aanslag op de gezondheid. Het is een typisch voorbeeld van wat er allemaal in de jongste decennia veranderd is. Een pilsje bij de kebab? Kan niet meer vanwege haram. Naakt onder de douche na de teamsport? Mag niet want onkuis. Trek die tot over de knieën reikende boxer shorts aan! Wél in diezelfde belachelijke broek alle openbare zwembaden terroriseren, dat is cool.

U merkt het: ik heb het woord ‘criminaliteit’ niet in de mond genomen. Het verbaast me overigens niet dat Moslimjongeren stelen. Zij, in tegenstelling tot onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, kennen het begrip ‘zakgeld’ niet. Zeven kinderen zakgeld geven? Iedere week? Dan blijft er niks meer over om vastgoed aan te kopen in het thuisland, nietwaar? Want 74% van de Belgische Maghrebbijnen en 79% van de Belgische Turken heeft een optrekje in het dorp van afkomst.

Nu wordt er door de meest geciviliseerden onder ons (zij die kunnen lachen met een goede grap bijvoorbeeld) JE SUIS CHARLIE gescandeerd. Jammer genoeg had iedereen beter al in 1989 I AM SALMAN geroepen, zoals ik als een dove in de woestijn… Maar toen werd er, net zoals nu, toch een kanttekening gemaakt: Hij wist wat er kon gebeuren, nietwaar? Uitlokken en provoceren? Dan krijg je het deksel op je neus. Ook Theo van Gogh had het toch een beetje zelf gezocht? En drie jaar eerder werd Pim Fortuyns dood geblokletterd in de krant Le Soir met vette letters: “Leader neo-nazi hollandais abattu”. De lafheid en het apologetisme van de wereld toen resulteert in wat we zien in de wereld nu.

De beroemdste journaliste van de twintigste eeuw, oud-verzetsstrijdster tegen Mussolini, de scherpste aller pennen, Oriana Fallaci (1929-2006) schreef op et einde van haar leven twee belangrijke boeken over wat zij de grootste bedreiging van onze samenleving zag: het Islamisme dat zij graag als Islamofascisme benoemde. Deze linkse atheïste werd uiteindelijk verketterd door de linkse goegemeente als iemand die de pedalen kwijt was en extreem rechts was geworden… Tja. JE SUIS ORIANA.

(‘De Kracht van de Rede’ en ‘De Woede en de Trots’ van Oriana Fallaci zijn uitgegeven bij Rizolli.)

This entry was posted on Thursday, January 8th, 2015 at 15:02 and is filed under Diary, General. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.